ANNESİNİN OĞLU ILGAR… Yıl 2007… Recycling INDUSTRY dergisinin ilk sayısı çıkmış… Telefonum çaldı… Alo! “Ben Murat Ilgar…” Dizginlerinden boşanmışçasına koşan bir at hızında konuşmaya başladı… ILGAR gibi!.. Bir MURADI var, hızlı hızlı anlatmaya çalışıyor… Zaman sanki avucundan kaçıyormuşçasına, dili aklına yetişmekte güçlük çekiyor… Kalite, inovasyon, yatırım, çevre, sanayi, standart vb… Telefonda ilk konuşmada buluşmaya karar verdik… Bir kaç gün sonra Almanyada aldım soluğu… Türkiye’ye kazandırmak istediği bir dolu muradı var… Çoğunu da yaptı çok kuruma çok insana dokundu… İlklerin insanı oldu… DOST oldu! Iyi de oldu… Dünyayı da gezdik sonra… Bir de uzun yolda tarttık birbirimizi… Her bir anne dünyanın en iyisidir… Ilgarın annesi, oğlunun canı bir danesi… Merhametin en tepesinde… Koşulsuz, sevgi dolu… Yıllar sonra annesiyle de tanıştık… Yemeğini yedik, çayını içtik… Hayata ılgar ılgar asılan bir oğulun ardındaki yüreği gördük… Oğlunun canı bir danesi annesinin gözünde bir devi gördük… Hayata ılgar ılgar asılan… Bir muradı gördük!...